Wielka Sobota to trzeci dzień Triduum Paschalnego; dzień ciszy, oczekiwania i rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. Wierni przychodzą wówczas do kościoła, aby modlić się przy Grobie Pańskim – jest tam wystawiony Najświętszy Sakrament. Zgodnie z polskim obyczajem przy symbolicznym grobie czuwa warta: ministranci, harcerze bądź strażacy w galowych mundurach.
W Wielką Sobotę nie jest sprawowana Msza Święta ani żadne nabożeństwo, natomiast sprawuje się Liturgię Godzin. Nie należy można także udzielać sakramentów, z wyjątkiem Pokuty i Namaszczenia Chorych. Komunia Święta może być przyjmowana tylko jako wiatyk, czyli przez osoby będące w zagrożeniu życia. W Wielką Sobotę post jest zalecany, ale nieobowiązkowy.
– Liturgii Światła – przed kościołem rozpalone zostało ognisko, następuje poświęcenie ognia. Kapłan przygotowuje świecę paschalną, tzw. paschał, którą odpala od ogniska. Owo przygotowanie polega na wyżłobieniu znaku krzyża oraz liter Alfa i Omega na świecy, umieszczeniu na niej pięciu ozdobnych czerwonych gwoździ jako symbolu ran Chrystusa oraz cyfry bieżącego roku na polach między ramionami krzyża. Rozpoczyna się procesja do nieoświetlonego kościoła, której towarzyszy śpiew hymnu o nazwie Exultet. W świątyni wierni zapalają od paschału swoje świece, przekazując sobie wzajemnie światło. Ta część liturgii kończy się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego.
– Liturgii Słowa – składa się z dziewięciu czytań, których celem jest przedstawienie całej historii zbawienia, poczynając od stworzenia świata, przez wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej, proroctwa zapowiadające Mesjasza aż do Ewangelii o Zmartwychwstaniu Jezusa. Pierwsze siedem czytań pochodzi ze Starego Testamentu. W Wielką Sobotę do liturgii powraca, po blisko pięćdziesięciu dniach nieobecności, aklamacja Alleluja. Liturgię słowa zamyka homilia.